Where the streets have no name

Vandaag met Neli naar het binnenland gereden om hulp te bieden aan mensen die een identiteitsdocument nodig hebben. Dit is voor velen een groot probleem. Ouders die niet bekend zijn of overleden, waarvan nergens wat van staat geregistreerd. Tholulwazi Uzivikele zet zich in om aan deze mensen advies en hulp te bieden bij hun aanvraag. Zonder officiele papieren, kun je geen aanspraak maken op geld van de overheid (social grants), leningen, bankdocumenten etc. Op een ontmoetingsplaats pikken we een oudere zus op van 23 en halen we haar jongere zusje van 15 op van school. Deze school in de middle-of-nowhere bestaat uit niet veel meer dan drie bouwvallige barakken. Hun moeder was afkomstig uit Mozambique en is in Zuid-Afrika overleden. Nergens staat hierover wat geregistreerd. We brengen hen ver van het binnenland naar de bewoonde stad. Bij het kantoor van Home Affairs staan velen wachtend in een lange rij, of zittend schuilend tegen de felle zon onder een boom te wachten op hun beurt. De hulporganisatie is hier goed bekend en we krijgen met enig plaatsvervangend gevoel van schaamte voorrang op de grote groep wachtenden. Ondanks hun schrijnende verhaal krijgen ze geen identiteitspapieren. Eerst hebben ze een formele verklaring van overlijden van hun moeder nodig. We laten het er niet voor ze bij zitten en gaan met ze naar het kantoor van een maatschappelijk werker. Daar wordt haarfijn uitgelegd hoe ze moeten handelen. Met zoveel illegalen uit Mozambique, maakt dit het er voor hun niet makkelijker op. Aan de papieren bureaucratie hier moet ik erg wennen. Bijzondere ervaring is het antwoord op de vraag van de maatschappelijk werkster waar de zusjes wonen in het binnenland. Daar hebben de straten geen naam. Leg dan maar eens uit in welke hut je woont. Meer dan 10 minuten duurt het om aan elkaar uit te leggen waar ze precies wonen. Na de eerste straat links, na het achtste huis rechts, voorbij de school na het derde huis de hoek om. En zo wordt het ook allemaal letterlijk opgeschreven en geregistreerd. Gelukkig hebben ze daar bij de hulporganisatie Tholulwazi Uzivikele zelf wat opgevonden. Met behulp van een GPS systeem bepalen ze daar exact de verblijfslocaties van hun clients in deze veraf gelegen gebieden, where de streets have no names...